καταρρικνούμαι

καταρρικνοῡμαι, -όομαι (Α)

ζαρώνω, καμπουριάζω τελείως («σώματα καταρρικνωθέντα»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ῥικνοῦμαι (< ῥικνός «ζαρωμένος, καμπουριασμένος»].